Muizen: Herkennen & bestrijden

De huismuis is de muizensoort die je het meeste overlast in huis kan bezorgen. De vacht is zacht en bruingrijs van kleur, met een iets lichtere tint op de buik. De ogen en oren zijn relatief groot en de geur die hij verspreid is muf en penetrant.

De staart is ongeveer even lang als de rest van het lichaam, in totaal is de huismuis tussen de 13 en 20 centimeter. Het gewicht ligt tussen de 10 en 45 gram, waarbij de vrouwtjes meestal zwaarder zijn dan mannetjes.

De huismuis eet alles, met een lichte voorkeur voor zaden, noten, granen, insecten, larven, wortelen en wormen. Is er te weinig voedsel, dan eten ze letterlijk alles, van zeep tot lijm of papier. Water hebben ze niet per se nodig, zolang hun eten maar uit minstens 15% water bestaat.

Huismuizen nestelen in de grond, waar ze een rond hol maken. De ingang is verbonden met de nestkamer, die op ongeveer 20 centimeter diepte ligt. Ze gebruiken hun nest soms om voedselvoorraden aan te leggen. Gebruiken ze een gebouw om zich te nestelen, dan vind je ze meestal tussen plafonds, onder vloeren of tussen opgeslagen artikelen.

De veldmuis is geen ‘ware’ muis. Hij behoort tot de familie van de woelmuizen en is dus niet direct verwant aan de huismuis. De staart is korter en dichter behaard en de gehele lengte van de veldmuis is tussen de 9,5 en de 12,5 cm lang. Het gewicht ligt tussen de 25 en de 30 gram. De mannetjes zijn over het algemeen iets zwaarder dan de vrouwtjes. De kleur is lichtbruin/ -grijs.

Ze leven in open gebieden, wat hun naam verklaart. Akkers, grasvelden, slootkanten, wegbermen, zolang de ondergrond maar droog is en kort gras bevat.

Sommige vrouwtjes zijn na 11 dagen al geslachtsrijp, terwijl de draagtijd ongeveer 3 weken duurt. Per worp worden gemiddeld 6 jongen geboren en een vrouwtje kan twee tot vier nestjes per jaar voortbrengen. Een plaag kan daardoor op bijvoorbeeld een boerderij razendsnel uitbreken. Heb je eenmaal last van een plaag, dan zul je snel schade zien aan jonge bomen, in weilanden, grasmatten en boomgaarden.

De veldmuis komt overal in Nederland voor, behalve op Ameland en Schiermonnikoog.

De spitsmuis is vlug en zeer wendbaar. Hij gaat 's-nachts op pad om voedsel en nestmateriaal te zoeken. Spitsmuizen eten insecten en dit levert de mens een voordeel op. Hij eet namelijk zijn eigen lichaamsgewicht per dag aan insecten, waardoor wij minder last hebben van bijvoorbeeld spinnen.

Het zijn goede zwemmers en ze bouwen hun nest het liefste op beschutte plekken of spouwmuren, terwijl hij buiten graag nestelt in beplantingen of composthopen. Je hoort ze door hun fluitende, piepende, bijna tjilpende geluid. De geur die hij verspreidt, is sterker dan van andere muizen.

De spitsmuis is 6 tot 9 centimeter lang en heeft een spitse snuit, wat zijn naam verklaart. Hij vindt met zijn snorharen en met zijn neus de weg en is daarmee letterlijk een echte speurneus. De vacht is glanzend en bruin of grijsbruin van kleur, met een lichtere tint op de buik.

De staart vormt maar liefst twee derde van zijn lichaamslengte met daarop lange haren. Ze werpen per jaar zo’n achttien jongen, verdeeld over drie worpen van gemiddeld zes jongen per worp.

Belangrijk om te weten is dat de spitsmuis een beschermde soort is en daarom niet bestreden mag worden. Je mag ze hooguit weren, waarbij de Pest Free Unit uitermate goed van pas komt. Met deze unit breng je het elektromagnetisch veld in disbalans waardoor muizen niet in de buurt willen komen.